یڪ فنجاטּقهوه پر
یڪ صندلی لهستانی نو ڪه جیر جیر نمی ڪند
یڪ سیگار سالم روشـטּنشده
یه ڪافه روشـטּروشـטּ
وذهنی خالی از تــ♥ــو …
یڪ فنجاטּقهوه پر
یڪ صندلی لهستانی نو ڪه جیر جیر نمی ڪند
یڪ سیگار سالم روشـטּنشده
یه ڪافه روشـטּروشـטּ
وذهنی خالی از تــ♥ــو …
امروز بر چشمان چه کسی خیره می شود ؟
امروز رو به روی چه کسی در کافه های این شهر می نشیند ؟
امروز از کودک فال فروش به نیت چه کسی فال می خرد ؟
امروز در فنجان قهوه اش نقش چه کسی می افتد ؟
من که هنوز به یادش قهوه می نوشم ، فال می خرم ،
تنها کافه می روم و خیره می شوم به دست های خالی و سردم ...
او را نمی دانم ...!
مـטּ ایـرانـﮯ نـیـسـتــم چـون نـامـم عربـﮯستــ
مـטּ ایرانـﮯ نیـستـــم چـوלּ وقـتـﮯ بـﮧ בنــیـا آمــבم
בر گــوشــم اذاלּ عــربــﮯ خـوانـבنــב
مـטּ ایرانـﮯ نیستــم چـوלּ روزﮮ ڪـﮧ بـﮧ مـבرسـﮧ رفـتـم
پـבر و مـاבرم قــرآלּ بـــالاﮮ ســرم گــرفــتــنــב
و בر مـבرســﮧ آیــیــטּ مـحـمـב را بــﮧ مـטּ آمــوخـتـنـב
نـﮧ پـنـבار نـیـڪ و ڪـرבار نـیـڪ و گـفـتـار نـیـڪ
مـטּ ایــرانـﮯ نـیـسـتم چـوלּ هـزار ڪیلـومتـر راه را طـﮯ مــﮯڪنم
تـا بـﮧ پـابـوس امـام هـشـتم شـیعـیاלּ و نـواבه پـیامـبـر اعــرابــ بـــروم
امـا ڪمـﮯ آنـسـوتــر بـﮧ آرامگــاه فــرבوســﮯ نمـﮯروم
مـטּ ایرانــﮯ نیســتــم چــوלּ اعــیــاב
فــطـــر و قــرباלּ و غــבیر و مبعـثـــ را تبریڪــ مـﮯگــویم
و شـاבبــاش مـﮯشــنــوم
اما نمـﮯבانــم جــشــن ســده چــﮧ روزیــستـــ
مـטּ ایرانــﮯ نـﮯستـم چوלּ حرفــ ڪـﮧ مـﮯزنم
بیشتــر بـﮧ عـربـﮯ مـﮯمانـב تا فارسـﮯ
مـטּ ایرانــﮯ نیـسـتم چـوלּ عـربهــا "پ" نـבارنــב
و مـטּ مـﮯگـویـم فـارسـﮯ نـﮧ پـارسـﮯ
مـטּ ایرانـﮯ نیـسـتم چوלּ בر ڪشورﮮ بـﮧ בنـیا آمـבم
ڪـﮧ روﮮ پــرچـمـش عـربــﮯ نـوشتـنـב
مـטּ آرزوﮮ ایرانــﮯ بودלּ هـم نـבارم چــوלּ
آنـقــבر בستــ نیافـتــنــﮯ استــ ڪـﮧ آرزویــش هـم نمـﮯتـواלּ ڪـرב
مـטּ حـســرتــ ایرانــﮯ بودלּ בارم
حسرتــ ایرانـﮯ بودלּ
اهــــــآی
رقـــیــب...
یـــــآدت باشـــد...
کَــــم حــــــوصلــه
ست..
ظــاهــرش جــدی...امـــآ دلـــی دارد
کــه مهــربــآنی اش بــه وسعـــت یــک اُقــیانــوس اَست!!
بَــد قـُـول نیست...امـــآ کــــم می
اورد و ســر قــولش نِمـــی مــآند!!
هــمیــشه دنبــآل بهـــآنه
اسـت...بهـــآنه دَســتـــش نَـــده!!
خســــته کــه بــآشــد تنهــآیش
بگــذآر!!!
اگـــــر نــآرآحتت
کـَــــرد...
بــِــــــــه لَحــن صــدایش تـــوّجــه
نکــن!ً!َ
اَگــــــــــــــر پــشیمانی درآن
مــــوج می زد...
دیـــــــــگر اصـــــرار بــه
عـــذرخواهـــی نَکـــن!!
چـــــــــــــون مغــــرور
است!!...
بـــــه حُــــــــــــــرمت دوست داشتـتن
غـــرورش رآ نَشکــن!!
نــــوازشش کُــن...بــــه نــوازش نیــآز
دآرد!!
راز دار بــــــآش...همیشــه نیـــآز دآرد
خــــــــــودش را خــــــــــآلی کنــد!!
اگـــــــــــــر دیــدی لــج
کَــرد...عیـــب نــدآرد کـــوتـــآه بیــآ!!
چَنـــــــــــد وقـــتی کِــه میگـــذرد
خـــود بــه خـــود از کــآرش پشیــمآن می شـــود..
ازهمیــن حـــآلا بــــدآن
کِـــه...
هیــچ وقــت تــو رآ بــه رفیـــق هــآیَش
تــرجیح نمی دهــد!!!!!!!
امــــــــــآ
عصـــبانیتش!!!!
خــــودم هـــم هـــنوز بــــآ آن
کنــــــــآر نیآمـــدم...
شــــــــــآید تــــــــو
بتــوآنــــــــــی!!
شــــــــآیــــــد...
بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ
روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛
بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد
برآی نِگآه کَردَنمـــ
כֿـَندیدنمـــ
اَذیتـــ کردَنمــــ
برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی
روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود
می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد
شُد